Het licht dat Harbers heet

De volgende tekst spreekt boekdelen en heeft mij in elk geval doen knappen van woede:

“In de afgelopen tien jaar blijkt de Amerikaanse investeringsbank Goldman Sachs de Griekse overheid te hebben voorzien van riskante financiële constructies die de schuld van het land lager lieten uitvallen dan ze in werkelijkheid was. Daarmee hielp Goldman Sachs Griekenland om boven zijn stand te leven en zich steeds dieper in de schuld te steken. Het leverde Goldman Sachs honderden miljoenen op en het was het begin van de structurele ondermijning van de euro. De schulden van Griekenland zijn enorm en inmiddels staat Griekenland dan ook onder curatele van een trojka bestaande uit de Europese Unie, het IMF en de Europese Centrale Bank. De bezuinigingen treffen een bevolking die nauwelijks begrijpt hoe het zo ver heeft kunnen komen. Wat gebeurde er precies in december 2000 en juni 2001? Goldman Sachs hielp het Griekse Ministerie van Financiën aan trucs om de schuld meer in de richting van 60% van het b.b.p. te brengen (het criterium voor deelname aan de euro). Zowel de bank als de Griekse overheid vonden het de normaalste zaak van de wereld. ‘Iedereen deed het’, zo heette het. Ook de Europese controleur, Eurostat, was op de hoogte van de deals en zag er geen kwaad in. Maar het verergerde de zaak voor Athene en zorgde voor de eerste barst in de idealen van de eurozone.”

Waarom zo kwaad en vanwaar die woede? Daar maakte het VVD Tweede Kamerlid Mark Harbers het naar toen hij afgelopen zondag in ‘Buitenhof’ zijn voorgekookte mening zat te geven zonder dat hij te betrappen viel op enige kennis van de Griekse kwestie, waardoor schuldigen zo gevonden waren. Want natuurlijk moesten de Grieken wat hem betreft hun verantwoordelijkheid nemen voor hun laakbaar financieel gedrag van de afgelopen jaren. Want hoe zat het ook weer met die belastingmoraal in dat land, wist Harbers ook nog te melden alvorens met zijn panklare oplossing te komen, met het welbekende liberale panacee van draconische bezuinigingen, privatiseringen en uiteraard de marktwerking, die de wereld de laatste tien jaar zoveel goeds zou hebben gebracht, hoorde je hem hardop denken met de gnuivende bankiers als zijn stille getuigen. Zoals te verwachten bij zo’n insider met nulkommanul kennis van de materie was de nuance zoek, het oordeel van 2000 kilometer afstand gemakkelijk geveld, omdat alle andere wetenschap zoals hierboven werd aangereikt, alleen maar lastig is en niet opschiet. Een doorpakker dus, die Mark Harbers, die zich duidelijk koesterde in de vermeende autoriteit van zijn Kamerlidmaatschap, dus zich door geen tegenwerping van zijn stuk liet brengen. Wat mij echter hoofdbrekens bezorgde omdat ik mij voorstelde dat deze man, en met hem nog eens tientallen van zijn slag, opnieuw niet gehinderd door de nodige kennis ook voor het Nederlandse volk een rekening gaat uitschrijven die voor ieder in de papieren zal lopen. Waarbij niemand op compassie van Harbers en zijn VVD hoeft te rekenen. Want dat is het gemak voor de liberalen: het is altijd de schuld van de markt en alle personen die daarin acteren.

Advertentie