Truus van het Dagcentrum

Zij heet Truus en sinds een aantal maanden kunnen wij niet meer om haar heen. En als we dat al zouden willen, dan helpt haar gruizige en doorgerookte stemgeluid ons wel om snel tot de werkelijkheid terug te keren waarin zij zo nadrukkelijk aanwezig is. Bij de bloedafname maar net zo op het Dagcentrum van het Orbis Medisch Centrum in Sittard, waar wij net als zij eenmaal in de drie weken voor toediening van medicaties onze opwachting moeten maken. Omdat het daarbij niet om vluggertjes gaat, maar je al snel een paar uur aan het infuus bent overgeleverd, is het welhaast logisch dat je met die Truus aan de praat komt of liever gezegd naar haar hebt te luisteren, omdat haar rusteloosheid en vitaliteit haar verhindert om haar mond te houden. Niet dat het allemaal even interessant is, wat zij doorlopend debiteert. Maar het is wel doorspekt van levenslust en goede moed en een dosis lol waarmee zij de sfeer op die plek in de beste zin weet te bepalen. Waardoor ze half en half als een godsgeschenk fungeert voor de meeste aanwezigen die door hun ziekte eerder geneigd zullen zijn om een zwaar gemoed te koesteren. Maar dus niet met Truus in de buurt die met haar zeventig jaar en haar volkse en no nonsense karakter kans ziet om de stemming tijdens haar aanwezigheid er goed in te houden en inderdaad over alles een gekke slag maakt, niet te subtiel, maar zeker zonder dubbele bodem.

Omdat ze zegt wat ze bedoelt en je over een diepere betekenis gelukkig nu eens niet hoeft na te denken. Vandaar dat zij heel goed te verdragen is, hoewel het zo nu en dan best een onsje minder mag. Wat ze haar omgeving dan ook nog gunt op de momenten dat ze de inwendige mens moet verzorgen en in de vroegte van de ochtend, zo rond de klok van elf uur, tot ieders verrassing en hilariteit, een paar frikadellen naar binnen slaat, omdat ze het lekker vindt, maar ook om haar bloedsuikerspiegel op peil te houden. Waarna ze weer even vlot en vrolijk van wal steekt en doorkakelt, maar toch ook die neus, die natuurlijke aanleg ervoor heeft om op het goede moment stil te zijn om het allemaal leuk en gezellig te houden. Wat het steeds is gebleven met die Truus in onze buurt en het gisterenochtend des te stiller deed zijn toen zij er niet was en de uren toch langer duurden omdat haar kwinkslagen niet met de regelmaat van de klok te horen waren. Waardoor je meteen beseft dat er veel te weinig mensen van haar kaliber rondlopen dat trouwens nog veel hoogwaardiger blijkt als je haar levengeschiedenis kent.die ze ons in de loop van de tijd met stukken en beetjes toevertrouwde en die duidelijk maakt dat zij niets cadeau heeft gekregen, dus tot op de dag van vandaag. Knap om de kop zo overeind te houden, kun je dan slechts konkluderen.

Advertentie