De wereld van het voetbal is niet alleen een bron van ergernis, waaruit verhalen geput kunnen worden zoals de schanddaad van de Madrileen Pepe jegens Barcelonees Messi. Als je de dagelijks nieuwtjes daaruit een beetje volgt, kom je evenveel berichten tegen die op de lachspieren werken, hilariteit oproepen. Wat vaker zijn oorzaak vindt in het niet al te snuggere gedrag van zo’n door zichzelf benoemde vedette die daarom dan ook als enige zijn marktwaarde kent of lijkt te bepalen. Van dat soort lichten in de duisternis telt het Nederlands voetbal er ook een paar, waaronder enkele internationals. Want er schijnt wat ondefinieerbaars met je zelfbeeld te gebeuren als je een paar keer in het Nederlands elftal hebt gespeeld, waarbij het verder totaal niet aangaat of je het verschil in zo’n interland hebt gemaakt. Als je het oranje maar hebt gedragen. En dat moet welhaast de reden zijn 
dat Nigel de Jong, mandekker, balafpakker, controleur op het middenveld, na de finale van het WK Voetbal, waarin hij nota bene de meest negatieve hoofdrol voor zichzelf opeiste, elk gevoel voor verhoudingen lijkt kwijt geraakt.
Wat wil namelijk het geval? Nadat hij een aantal jaren min of meer succesvol na zijn Ajax – tijd bij HSV Hamburg had gespeeld, verkaste hij in 2009 – hij was 24 jaar oud – naar Manchester City, waar hij 90.000 euro per week ging verdienen. Dat toen afgesloten contract loopt deze zomer ten einde. Met het oog daarop werd hem een nieuwe verbintenis aangeboden waarin zijn verdiensten zouden oplopen tot 120.000 euro per week ondanks dat hij het afgelopen jaar hoofdzakelijk op de reservebank heeft gezeten. Zo te zien toch een alleszins genereus aanbod waar een voetballer als de Jong, die zijn plaats in het Nederlands elftal inmiddels ook kwijt is geraakt, toch geen nee tegen kan zeggen, zou je verwachten als weldenkend Nederlander. Maar misschien ben je daar dus juist weldenkend voor en heet je niet Nigel de Jong, die dit bedrag ver beneden zijn marktwaarde en stand vond en daarmee overtuigend aantoonde dat hij elk werkelijkheidsbestef is onstegen en vertoeft in een fantasiewereld, die misschien alleen vorm krijgt ergens in Rusland, China of een Arabische zandbak. Want met zo’n zelfbeeld is hij in de echte voetbalwereld volledig uitgepoept, om niet te zeggen zoek gespeeld.
robschimmert 
Vreemd vind ik het. Hou het een jaartje vol en je bent voor je leven binnen. Dan kun je voortaan onafhankelijk van alles en iedereen voetballen bij de club die je leuk vindt.