Een pleziervaart?

Het ongeluk met de Costa Concordia heeft me niet op die gedachte gebracht. Hoogstens kwam dat idee daardoor weer bij mij tot leven, namelijk hoe mensen het verzonnen krijgen om voor hun lol wekenlang op een schip op zee rond te dobberen en te varen. Ieder zijn meug, hoor. Van mij mag men alles, maar dat hoeft niet te betekenen dat ik het ook allemaal moet snappen. Zoals bijvoorbeeld de lol die er aan een cruise te beleven zou zijn. Met de nadruk wat mij betreft dus op dat woordje ‘zou’ omdat ik me helemaal niets kan voorstellen bij het plezier dat er te halen is uit dit tijdverdrijf. Want een ander woord weet ik er niet voor te verzinnen. Of is er iemand die mij kan uitleggen wat je wekenlang moet in een ligstoel op een zonnedek, terwijl er alleen maar water rondom te zien en te horen is? Wat tegelijk de aanwezigheid van zwembaden met alle toebehoren op zo’n schip al een surrealististisch en misschien wel absurdistisch karakter geeft. En het kan toch haast niet anders dan dat die pianist met zijn altijd beperkte repertoire na een week gruwelijk gaat vervelen, terwijl je hem na drie weken het liefst overboord zou willen kieperen? Wat slechts twee voorbeelden zijn van de saaiheid die ik mij van het bestaan, van het verblijf op zo’n boot alleen maar kan voorstellen. Zonder wisselende vergezichten, slechts een steeds kabbelende zee.

Met af en toe een haven waar gebunkerd, geproviandeerd wordt en uiteraard aan sightseeing gedaan, al is het alleen al om met dat beeld van gebouwen en huizen weer een week tegen uitsluitend golven te kunnen en diezelfde gezichten die je ook niet voor het uitzoeken had, maar waarmee je wel het plezier van het dagelijks diner – dansant, van al die theatervoorstellingen en van de ochtendgymnastiek zult moeten delen. Gezelligheid, zeker als die in zo’n omgeving ook nog bijna verplicht is, kent gedurende zo’n cruise in tegenstelling tot elke andere plaats dus juist wel tijd, die dan ook effectief en tegen elke prijs gedood moet worden. Wat meteen de exorbitante tarieven verklaart die voor zo’n tocht op zee gehanteerd worden. Omdat mensen zich niet alleen maar met de zon en het water kunnen amuseren, maar steeds vermaakt moeten worden met attracties van alle mogelijke soort, welke ook nog eens in de smaak moeten vallen, zeker omdat ze vaak van tweederangs niveau blijken te zijn. Wat de vraag rechtvaardigt of die inspanning om de tijd te verdrijven dan wel te doden het duur betaalde geld wel waard is. Of je moet het zalig niets doen tot evangelie kunnen of mogen verheffen. Want dan kun je wel spreken van de pleziervaart die de cruise wil zijn, is mijn samenvattende gedachte.

Advertentie