Ik heb een hoger dunk van iemands beschaving als hij af en toe eens flink vloekt dan wanneer er nooit een onvertogen woord over zijn lippen komt.
Je hebt natuurazijn en wijnazijn, je hebt kruidenazijn en inmaakazijn, maar wat is er zuur aan magazijn?
Elke generatie pakt weer energiek de leuzen uit die de vorige net vermoeid heeft ingepakt. Wat als een dwaasheid op de schroothoop werd gegooid is vijftien jaar later weer een wijsheid.
Wie zich het genot ontzegt moet niet denken er ook nog eens van te kunnen genieten. Daarom zoeken ook zoveel niet-rokers en niet drinkers compensatie in bemoeizucht en geestdrijverij.
Een idealist is een bloem op een mesthoop die, omdat hij zichzelf zo heerlijk vindt ruiken, denkt dat de hele omgeving dezelfde geur verspreidt als hij.
Ik mag die Komrij wel.
En je wordt helemaal gecharmeerd van hem als je hem al deze wijsheden met zijn lijzige stem hoort uitspreken.
Die man heeft niet alleen een lijzige stem, maar ook een lijzig hoofd. Dat is wel even een drempel.
He, Margo, we gaan toch niet op uiterlijkheden af om iemand te beoordelen…?
Nee, maar het is wel een drempeltje … 😉