Eenzaam in 2012?

Ik ben erg benieuwd hoe het anderen is vergaan bij het zien van de beelden van die 45 Somalische asielzoekers die hier in Nederland niet welkom zijn maar ook niet hoeven te rekenen op een entreebewijs voor hun geboorteland. Met als gevolg dat wij, Nederlanders, onze handen van hen aftrekken, hen ook geen voorzieningen meer verstrekken en dat zij dus gewoon uit ons land hebben te gaan. Waarmee wij opnieuw koploper in Europa zijn geworden, gidsland maar dan wel in de tegenovergestelde richting ten opzichte van wat wij vroeger pleegden te doen. Lag de nadruk toen op het recht van de kanslozen en maakten wij ons daar sterk voor, nu staan wij vooraan om diezelfde categorie mensen rechten te ontnemen. Daar is ongeveer twintig jaar, een generatie, over gedaan. En wie gedacht had dat dit een incident is, moet al beter weten als we refereren aan al die Mauro’s die door onze overheid namens ons het land uit worden gezet. Want er kan wel een hoop geprotesteerd daartegen worden, vergeten wordt dat die club die dat doet en daarvoor de verantwoordelijkheid neemt, door de Nederlandse kiezer daartoe gelegitimeerd is dankzij diens stem en steun, ook al zal menigeen daar toen geen moment over nagedacht hebben.

Zo nauw luistert dus wel de democratie en zo delicaat is het proces dat de werking van dat bestel mogelijk maakt met alle risico’s en kronkels vandien. Dus moet er ook niet gek opgekeken worden als de Nederlandse regering kiest voor de rol van roepende in de woestijn als zij tegen de Europese verdrukking in, in haar piere-eentje zich blijft verzetten tegen de toetreding van Bulgaren en Roemenen tot het Schengen-gebied, met welk veto van ons deze twee volken daardoor dus in EU – verband daarvan uitgesloten blijven. Nou, tel daarbij dan ook nog de maatregel op om weer tot uitgebreide grenscontroles te komen en het beeld van een land, van een volk dat zich afkeert van de wereld, is dan kompleet. We doen niet meer mee of op zijn minst een potje moeilijk omdat we kennelijk lastig voor en van onszelf zijn geworden. Terwijl we het zo ontzettend goed hebben, als we alle economische kengetallen mogen geloven. Snapt u het, dan snap ik het ook. Maar dat we ons met ons gedrag en nog meer met die keuze voor de uitzonderingspositie op heel glad ijs wagen, is zo zeker als wat en kon ons nog wel eens lelijk gaan opbreken. Of het moet ons allemaal niks meer kunnen schelen omdat het einde der tijden immers toch over minder dan een jaar zal zijn aangebroken. Want op het ogenblik kan je van de Nederlander inderdaad alles verwachten. Maar of het zo een gelukkig 2012 wordt, moeten we nog wel zien.

Advertentie