Het is ook zoiets waarvan de lol nog nooit tot mij heeft weten door te dringen. Het neemt hand over hand toe en het is nu al zover gekomen dat geen enkele zichzelf respecterende stad er in de hele maand december niet een binnen haar grenzen heeft. Het is over komen waaien uit Duitsland, waar het verschijnsel al tientallen jaren een eclatant succes is. Zonder zou het Kerstfeest daar zijn glans niet hebben en de weken voor Kerstmis voor velen hun charme en sfeer missen. Reisbureaus en touroperators varen nog steeds wel bij het bestaan ervan. Want tientallen bussen maken nog altijd de dagtochten naar de Kerstmarkten in Duitsland, dat toch als de bakermat ervan wordt beschouwd. Van daaruit zijn ze langzamerhand, maar de laatste jaren steeds meer naar ons land komen overwaaien en hebben ze met en met hier ook vaste voet aan de grond gekregen. De belangstelling en toeloop groeit alleen maar met als sprekende voorbeelden de festijnen in Valkenburg en Maastricht, die goed zijn voor tienduizenden bezoekers, die mij alleen maar voor steeds grotere raadsels stellen.
Ik snap er hoegenaamd geen bal van wat mensen te zoeken hebben in die opeenstapeling van kitsch die verdeeld is over tientallen namaak-skihutten en imitatie-Dickenswoningen, welke dat ‘winterwonderland’- en ‘witte Kerst’-gevoel schijnen op te roepen. Bij mij in ieder geval niet. Eerder stomme verbazing dat zovelen dit kennelijk nodig hebben om onder de onvermijdelijk begeleiding van Bing Crosby of Wham in een voor mij onpeilbare mood te raken. Het gaat volledig langs mij heen, de lol van de Reifkoekjes, de Glühwein en de mutsen met belletjes en nog het meest dat gesjok en gesjouw in drommen langs al die huisjes en kraampjes waar de prullaria de norm vormen. Hoewel lol teveel lijkt gezegd als ik al die gezichten zie, de mimiek die nauwelijks die benaming verdient gezien de afwezigheid van een uitdrukking erop, gecombineerd met een blik op oneindig. Zo tekent zich voor mij die voorpret af, die ik zo niet zou willen noemen en die mij allesbehalve inspireert om mij te voegen in die rijen van bezoekers die hun gang over de Kerstmarkt als een corvee, als een dure plicht lijken te ervaren. Laat staan dat er een verband te herkennen is met een naderend feest, waarvan de tucht er door de markt zichtbaar in wordt geramd.
robschimmert 
Een rijfkoek, prima. Gluhwein moet ook kunnen, maar de rest mag me gestolen worden. Ik loop af en toe ergens tegenaan en neem dat mee. Maar om nou naar valkenburg te trekken, Neu…
Zo werkt het nu eenmaal. Als er morgen iemand bepaalt dat wij hier de volgende buitenlandse traditie overnemen, dan doen wij dat. Zo zijn wij. En ach, alles beter dan thuiszitten is het motto.
Ik ben er een keer geweest en er was inderdaad geen bal aan. Niet een beetje bal, nee geen bal. Ik had beter niet kunnen gaan. Maar ja.
Ik ben er nog nooit geweest en dat zal wel zo blijven.
Een prachtige moppercolumn.
Per ongeluk liep ik hier in Dordrecht gistermiddag over de kerstmarkt. Die bevond zich om de hoek bij de opticien waar ik mij een bril liet aanmeten. Vrijwillig zou ik het niet gedaan hebben maar nu moest ik even, want ik moest twee uur overbruggen die nodig waren om mijn ogen te laten wennen aan het niet inhebben van lenzen. Anders kon er geen correcte meting worden verricht. Dus ik liep daar met een vriendin en we zijn maar achterlangs de kraampjes gaan lopen. Ik werd er dieptreurig van. Het weer werkte ook niet mee, grijs, grauw, miezerig. Maar ik vind dat kerstmarkten verboden moesten worden, ze zijn gevaarlijk voor mensen met toch al suïcidale neigingen. Ook als ik met mijn ogen dicht had gelopen was ik treurig geworden. In plaats van kerstliederen schalden er Sjoeger Lie Hoeper achtige treurnis uit te muziekboxen. Help!