Zodra de eerste dennentakken hier in huis komen, bekruipt mij dat typische gevoel dat bij de maand december hoort. Van feestelijkheid wil ik niet spreken, meer van onbestemdheid welke denkelijk toch een direkt gevolg is van het feit dat die maand, als je je tenminste in het spoor van de media voegt, steeds meer de functie van stoplap vervult, van brug naar het nieuwe jaar, van de hoognodige vulling om het oude jaar vol te maken. En als december dan toch die rol vervult, als tijdvak om terug te blikken en om plannen te maken, dan maken we er maar meteen een feestje van. Zo lijkt de algemeen heersende gedachte, begint de dominante trend te worden. Want wie ziet nog zoiets als een dagelijkse gang van zaken in die maand met al die bijzondere gelegenheden? Waarin het ook nog zo is dat naast alle feestdagen er een stapeling van verjaardagen lijkt plaats te vinden. Wij komen er althans in om zonder dat we daar nog echt vrolijk van worden. Rust heb je niet meer als er zich elke dag wel weer iets bijzonders voordoet.
Is het niet Sinterklaas of Kerstmis of Oudjaar, dan toch die laatste dagen van de maand die intussen ook al tot een half feest zijn verheven omdat we anders omkomen van de verveling daarin. Wat te meer voor de hand ligt na al die weken met verjaardagen, jaardiensten omdat er in december ook meer gestorven lijkt te worden, het zetten van de kerstboom, het doen van inkopen en het schrijven van de kerstkaarten met daartussen de tijd die dan nog overschiet om voorbereidingen te treffen op de volgende gebeurtenis of feestelijke gelegenheid. Gek zou je er bijna van worden, van die moordende gezelligheid, die ook nog eens tot alles verplicht en nergens meer vrijblijvend is. Want dat is de dictatuur van december, dat feestelijk dictaat dat nog eens dik onderlijnd wordt door de media, door radio, tv en de schrijvende pers, waar je bijna niet onderuit komt en af en toe ook danig onder zucht. Dat bezorgt mij dat onbestemd gevoel, waarvan ik mij bevrijd weet als het januari is, als de dagen zich weer als vanzelfsprekend en zonder gedoe aaneen willen rijgen.
robschimmert 
Je kunt het natuurlijk ook gewoon gezellig vinden, een periode dat je weer even wat dichter bij elkaar bent of komt.
Hebben we daar dan december voor nodig?
December is vooral een dictatuur voor hen die in loondienst zijn. Vanwege de volslagen willekeurige datum van 25 december voor de Kerst zit een groot deel van hen zich een ongeluk te stressen omdat diverse zaken beslist ‘voor de Kerst’ af moeten zijn.
Als koerier had ik er verschrikkelijke ellende van, maar ook als computerdocent kreeg je ineens allerlei cursisten die door hun bedrijf op een willekeurige cursus gestuurd werden omdat het budget voor opleidingen nog op moest voor het einde van het jaar, en die dus helemaal niks hadden aan de te geven cursus.
Vandaag stond ik in een rij van 15 personen bij de kassa vanwege Sinterklaas…
Het moeten en de commercie staan mij tegen. Maar de gezelligheid en romantiek van de winteravonden hebben ook weer iets aparts.
Vriendelijke groet
De dictatuur van december. Je moet eigenlijk dat doen wat je zelf leuk vindt. Waarom leggen mensen zich die verplichtingen op?? Heti is mij een raadsel.
Nou, ik heb hier geen last van hoor. Vind het wel prettig dat er een samenhorigheidsgevoel wordt opgelegd aan iedereen op dezelfde tijd.