Het liberalisme verkwanseld

Omdat het CDA zich inmiddels heeft gemarginaliseerd en de PVV nauwelijks nog serieus te nemen valt, is het meer dan logisch dat alle pijlen van de kritiek gericht worden op de VVD, dat die partij de volle laag krijgt omdat ze die ook volledig verdient als hart en ziel van de zittende regeringscombinatie. Want zie hoe het liberale gedachtengoed werd verkwanseld al tijdens het eerste jaar van het kabinet – Rutte, waarin de liberalen immers de politieke agenda bepalen. Wat de gedachte en de hoop aanvankelijk rechtvaardigde dat dat het tij zou keren ten gunste van de individu die zich in alle vrijheid zou kunnen ontwikkelen. Maar macht corrumpeert en ook nog heel snel als je er als VVD’ers zo aangenaam je handen aan kunt warmen. Met als gevolg dat ook principes opeens niet meer zo kreukbestendig zijn. Waarvan twee prominente ministers het overtuigend bewijs leveren. Allereerst – en daar is-ie weer – het factotum Ivo Opstelten, die aan zijn twijfelachtig blazoen een zoveelste smet wist toe te voegen. Want wat blijkt? Al maanden voordat het bloedbad in Alphen a/d Rijn dit voorjaar plaats vond, wist het Ministerie van Justitie al dat het toezicht op wapenvergunningen van geen kanten deugde. Opstelten had daarover een onderzoeksrapport, waarin onder andere stond dat labiele mensen door een gebrek aan controle veel te eenvoudig een wapenvergunning konden krijgen.

Maar hij vond het niet nodig om dat rapport naar de Kamer door te sturen. De autocraat ten voeten uit, de regent die nota bene zijn steentje had bijgedragen aan het VVD – partijprogramma en een tijdlang zoveel als de mental coach van Mark Rutte had gefungeerd. En er is nog een tweede coryfee opvallend in de fout gegaan door de liberale principes danig te bruskeren. Want dat mag gerust gezegd worden van de plotselinge dadendrang van minister van Sociale Zaken, Henk Kamp die werkgevers in economisch slechte tijden de ruimte wil geven om cao’s buiten werking te stellen. Hoezo marktwerking en vrijheid van onderhandelen, zou je allicht denken. Maar het gaat nog verder omdat diezelfde Kamp bijna tegelijkertijd geen thuis gaf aan de vakbonden toen zij, vooruitlopend op een naderende recessie, om herinvoering vroegen van de deeltijd – WW. Waarbij zijn argument was dat het daarvoor te vroeg was omdat ons land zich nog niet in een crisis bevond. Met als gevolg die kolossale aap uit de liberale mouw, die duidelijk maakte dat onder druk van de macht en het bezitten ervan alles vloeibaar wordt. Met op de eerste plaats de liberale principes die als sneeuw voor de zon verdwijnen en plaats maken voor de leerstellingen en kunstjes van Macchiavelli, die wat handig zijn om vooral lang aan de macht te blijven en er eens zoveel van te genieten.

Advertentie