Zelfs over haar appartement, dat in een onopvallende nieuwbouwwijk in een stadje tegen de Duitse grens aan ligt, kan ze honderduit vertellen. Ze raakt er niet over uitgepraat en kan zich lyrisch in alle details ervan verliezen. Hoe ideaal de stopkontakten zijn, hoeveel voordelen een huismeester wel niet biedt, hoe speciaal het dubbelglas is aangebracht, hoe fraai het modem voor internet en de kabelaansluitingen zijn weggewerkt. Kortom, als je niet beter wist, zou je je bij haar op zijn minst in het paradijs op aarde wanen. Zo gloedvol en bevlogen weet ze haar verhaal daarover aan te kleden. En heus niet alleen over haar woning die overigens betrekkelijk eenvoudig is, zonder veel d’r op en d’r aan. Want op dezelfde manier weet ze aan alles dat ze beleeft, ziet of ondergaat die fantasierijke draai te geven. Die brasserie in Vaals bijvoorbeeld heeft in haar woorden meer weg van een sterrenrestaurant, terwijl het in werkelijkheid een aangeklede friture blijkt te zijn. Maar aldus maakt zij overal wat van, hang je voor een tijd aan haar lippen en ziet ze zelfs kans om je nieuwsgierigheid te wekken. Vandaar dat we op een goede dag ook zomaar bij een Edeka – filiaal net over de grens in Duitsland stonden dat door haar zo was omschreven en aangeprezen dat je daar welhaast een vestiging van de Bijenkorf kon verwachten.
En anders wel de grootste versie van een Albert Heijn – supermarkt met uiteraard een assortiment dat drie maal uitgebreider en vier keer zo bijzonder was dan je ook maar ergens in Nederland tegen zou kunnen komen. En dan gaat het er niet meer om dat de werkelijkheid een stuk schraler is dan in haar verhalen en dat je bij die Edeka als enige echte specialiteit die typisch Duitse Reifkoekjes kunt krijgen. Nee, dat is zelfs niet belangrijk. Wat er toe doet, is dat een mens nog zo enthousiast kan zijn en dat zo vloeiend weet om te zetten in verhalen, dat ze je meesleept, als het moet naar het andere eind van de wereld. Niet dat dat letterlijk gebeurt, zij het wel in enige mate. Want uiteraard pakt ze ons ook net zo in met al haar vakantievertellingen en heeft ze ons meer dan begeesterd met haar beschrijvingen van de Bodensee, de Dolomieten, Toscane en Zuid – Spanje om maar eens een paar dwarsstraten te noemen. Met het onvermijdelijk gevolg dat wij ook onze voelhorens stante pede in die richting uit gingen steken om na onze zoektocht op internet toch op aarde terug te keren. Daar zongen alle lofliederen nog altijd rond, waar wij het uiteindelijk dan maar mee deden, omdat ze zo het meest tot hun recht kwamen en omdat het wel eens beter kan zijn om aan illusies niets af te doen.
robschimmert 
Als ze er maar plezier aan heeft, en een beetje fantasie, waarom zou je haar dat kwalijk nemen. De dame weet van niets toch wat te maken…