Nu de rook van het publiciteitsoffensief rond haar nieuwe boek is opgetrokken, wordt het tijd om de scherven van haar zoveelste desastreuze openbaar optreden bijeen te vegen. Want gedrenkt in de alcohol en het zelfbeklag heeft Connie Palmen weer het nodige aangericht. Bij mij in elk geval afkeer en onbegrip gewekt, wat overigens in geen verhouding staat tot de verdere resultaten van haar stuurloos en aandacht vragend gedrag, dat tot niets anders heeft geleid dan tot die verzopen en verlopen diva, die gevallen en in de kreukels voor haar eigen voetstuk ligt en en passant de wereld om haar heen daarin heeft meegesleept. Met nu als voornaamste slachtoffer haar laatste geliefde Hans van Mierlo, die volledig door haar is afgeschminkt en van alle statuur en prestige is ontdaan dankzij het logboek dat zij heeft bijgehouden over haar jaar van rouw na zijn overlijden. En nog meer door alle gebazel dat zij verkocht nadat dat boek op de markt is verschenen en dus om extra aandacht en interviews met haar vroeg. Waardoor onze vroegere Minister van Buitenlandse Zaken, de Minister van Staat, de politieke vernieuwer met zijn aanzien zo maar werd neergezet als een trillende en onzekere man die zich alleen nog staande kon houden dankzij de liefde van mevrouw Palmen.
Als een man zonder vrienden die niet meer zonder zijn Connie kon en zich dus liet verleiden tot de meest dwaze escapades. Met als onverbloemd dieptepunt hun beider beslissing om na elf jaar en elf dagen van hun relatie op de elfde van de elfde van 2009 met elkaar in het huwelijk te treden. Kinderachtiger kan het bijna niet. Wat de complete ontluistering betekende van Hans van Mierlo, die bij mij zo hoog aangeschreven stond dat hij hiermee wel heel diep in mijn achting is gezonken. Waarvoor ik die neurotica en alcoholica, die Connie Palmen is, verantwoordelijk houd. Zoals het werkelijk alle afkeer bij mij oproept dat zij de nalatenschap en het beeld van Hans van Mierlo volledig in bezit heeft genomen, alsof er niemand anders in zijn leven is geweest, om dat vervolgens zo in de vernieling te helpen. Dat kon dronkemanswerk zijn, maar nog meer het gevolg van het neurotisch gedrag, waartoe Connie Palmen met haar overspannen eigenliefde alleen maar in staat blijkt te zijn.
robschimmert 
Ik weet het ook niet hoor, met mevrouw Palmen. Nogal makkelijk om de eer achteraf naar je toe te trekken.
En helemaal makkelijk met altijd een flinke slok op.
Beste Rob,
Wat zielig voor jou dat je beeld van Van Mierlo aan duigen is. Denk je nou werkelijk dat hij alleen maar een geharde, sterke, zelfverzekerde politicus was? Wie is hier egoistisch? Zijn vrouw, die inzage geeft in zijn (en haar) privéleven of jij die alleen maar dat eenzijdige beeld van hem wil hebben? Wie neemt hier wie of wat in bezit? En waarom heb je trouwens dat beeld nodig? Om het feit te verdringen dat je als kiezer bent overgeleverd aan mensen die net zo kwetsbaar zijn als jijzelf? Keep on dreaming in schemerig Schimmert. Mocht je niet direct de slaap kunnen vatten dan helpt een borrel. Persoonlijke tip van La Palmen zelf.
Gelachen om Sylvia Witteman. In een tweet zegt ze: Als ik een man was, zou ik niet met Connie Palmen durven trouwen. Voordat je het weet lig je ,dood en wel, met je lul bij de Ako”.
En na Lucifer heb ik besloten never nooit meer wat van haar te lezen.
Nou Fien, jij durft. Maar wees eens eerlijk. Ieder mens wil stiekem altijd het naadje van de kous weten, wanneer het over de levens van prominente figuren gaat. Sensatie is altijd opwindender dan een braaf artiestenhuwelijk waarin niets gebeurt. Waarom tieren blaadjes als Story en Privé anders zo welig? Nu geeft iemand het vrijwillig op een presenteerblaadje en dan is Nederland ineens verbolgen en ontzet. Maar wel gewoon elke avond reality soaps kijken en de leesmap uitvlooien om de eigen nieuwsgierigheid te bevredigen. Wat een armoe zeg. Nederland is te klein(zerig) voor Palmen.
Oja, dat was ik zowaar nog vergeten dat boek, waarin ze onder het mom van zogenaamde fictie componist Peter Schat ook na zijn dood heeft afgefakkeld.
Echte politici stappen niet op. Die gaan ermee door totdat ze erbij neervallen of er te oud voor worden.
Ieder mens wil het naadje van de kous weten? Nee, niet ieder mens.
Wie niet onder eigen naam durft te reageren heeft vast iets te verbergen.
Het mag waar zijn wat CP over vM schrijft en vM had gewaarschuwd kunnen zijn, maar ik denk dat Rob het juist omschrijft: … alsof er niemand anders is geweest.
Als zij een boek wilde schrijven over vM evenals eerder over IM, had zij dat moeten doen toen beiden nog leefden.
Ik ga dit in ieder geval niet lezen.
Beste Margo,
Als eerste: wat doet het ertoe of je mijn naam kent? Misschien heet jij in het echt wel helemaal niet Margo. Is dat belangrijk voor de discussie?
Waarom ga je er vanuit dat Van Mierlo volledig verrast zou zijn geweest door het boek van zijn vrouw? Ben je nou echt zo naief te geloven dat deze twee mensen nooit over deze kwesties hebben gesproken? Dan schat je Van Mierlo wel erg laag in. Van Mierlo was intelligent genoeg om het begrip artistieke vrijheid te kennen en trouwde toch met haar. Omdat hij dat wilde.
Neem dat eens als uitgangspunt. Dan kunnen we eindelijk eens ophouden over wat Connie volgens heel Nederland nu wel of niet had mogen doen. En dan kunnen we ook stoppen van Hans van Mierlo een onwetende, naieve man te maken die met open ogen in een huwelijk met toverheks Palmen is getuind. Dat heel Nederland door dit soort onzin nu gelooft dat deze man van statuur eigenlijk een dom jongetje was, zou hem pas hebben beledigd.
Van Mierlo was geen domme jongen. Hij was echter ook niet alleen maar een slimme, geharde politicus. Maar dat moest hij wel zijn, omdat het publiek dat nou eenmaal van een politicus verwacht. Dat wil echter niet zeggen, dat hij nooit radeloos was, dat hij nooit een traan had willen laten omdat hij zich in het centrum van de macht soms machteloos voelde. Hij was immers ook maar een mens. Het publiek vergeet dat het deze mens nooit te zien kreeg, maar enkel de publieke figuur (Connie Palmen heeft hierover overigens een zeer interessant boek geschreven: Een kleine filosofie van de moord. Misschien kun je je afkeer van haar toch nog een keer overwinnen om het te lezen). Palmen zag de mens Van Mierlo wel en hij wilde ook dat zij als zijn vrouw deze mens zag. Daarom was hij met haar samen. Omdat hij bij haar gewoon mens kon zijn. Het enige wat Palmen met dit boek doet is van hem nu ook publiek weer een mens te maken. Een groter eerbetoon bestaat er volgens mij niet, want zeg nou zelf, wie wil er niet gewoon mens zijn in plaats van mythe. Hiermee is meteen je vraag beantwoord, waarom ze dit boek niet tijdens zijn leven heeft geschreven. Omdat dat niet mogelijk was. Als je eenmaal een publieke figuur bent geworden, kun je tijdens je leven in het openbaar nooit meer een ‘gewoon’ mens worden. Het publiek laat dat nou eenmaal niet toe. En het publiek, dat zijn jij en ik.
Ik vind het toch een veeg teken en het zegt mij wel iets over haar artistiek en literair niveau dat zij de laatste twaalf, dertien jaar nog nauwelijks iets van betekenis heeft geproduceerd op het gebied van fictie, van de romankunst. Ik tel in die tijd slechts drie boeken van enige omvang. I.M., Lucifer en nu dit logboek, waarin zij dus driemaal leentjebuur heeft gespeeld bij een man in haar direkte omgeving. Ischa Meijer, Peter Schat en Hans van Mierlo. Waarmee haar werk een invuloefening werd, tweedehands en van geen enkele literaire betekenis meer was. En wat heeft mevrouw voor de rest gedaan? Haar tijd gedrenkt in de drank en de tranen van smart om haar eigen leed. Dat kan je toch in ernst geen bijdrage noemen aan de Nederlandse literaire canon? Waarmee zij dus heeft afgedaan en niet meer serieus genomen hoeft te worden.
Om Van Mierlo af te fakkelen is meer nodig dan een verlopen zelfbenoemde diva. ‘Je weet wie het zegt,’ denk ik maar. Alles in haar boeken moet dienen tot meerdere eer en glorie van mevrouw zelf. Anders kan ik het niet zien. Je kunt je hooguit afvragen, hoe ze die man zo ver gekregen heeft, dat hij met haar in zee ging.
Ja dat laatste vraag ik me ook af.
Beste Rob,
Bedankt voor je reactie. Ik begon al bijna te vrezen dat je een blogger bent die alleen maar wat in de ruimte roept, maar verder nooit de discussie aangaat. Alleen maar samen met Mack doorzagen over haar alcoholprobleem is maar weinig verheffend. Ja, Connie Palmen heeft een drankprobleem. Wat is jouw zwakke punt in dit leven?
Nu even inhoudelijk naar je punten. Sinds wanneer wordt artistiek en literair niveau gemeten aan het aantal werken dat je produceert? Is er een wet die bepaalt dat je als schrijver elk jaar minstens één roman van pak hem beet 300 bladzijdes uit je mouw moet schudden? Appie Baantjer was geen hoogstaande auteur, ondanks dat er elk jaar een nieuw avontuur over De Cock uit zijn pen vloeide. En Nescio was bijvoorbeeld een groot schrijver met een heel klein oeuvre. Ik wil Palmen niet met hem vergelijken, alleen mijn punt duidelijk maken.
Dat Palmen niets van betekenis heeft geproduceerd, daarover valt te twisten. Ze heeft veel prijzen gewonnen. Als het bij haar om stuiverromannetjes zou gaan, dan zou ze niet zo vaak zijn bekroond. Of wil je stellen dat AKO nietszeggend is? Dan zou je daarmee ook een fantastisch boek als ‘Congo’ van David van Reybrouck weghonen. Dat heeft namelijk ook ooit de AKO literatuurprijs gewonnen.
En wat heet anderen affakkelen? Je wilt me toch niet vertellen dat je door I.M. in een keer dingen hebt ervaren over Ischa Meijer die volledig nieuw waren? Heb je zijn verhaaltjes van de Dikke Man wel eens gelezen of zijn hartverscheurende, openhartige ‘Brief aan mijn moeder’? Ik hoop ook niet dat je haar losjes op het leven van Peter Schat gebaseerde roman (!) ineens als een biografie beschouwt. Palmen is hierin toch niet anders dan – laten we eens een zijstraat nemen – Todd Haynes, schrijver van het draaiboek voor de film ‘I’m not there’ over het leven van Bob Dylan. In de film wordt Dylan door 6 verschillende personen gespeeld, waaronder een Afro-Amerikaans jongetje en een vrouw (!). En deze zes personen tonen niet allemaal zijn mooiste kanten. Artistieke vrijheid heet dat. De film is een interpretatie, net als Lucifer. Mag je alleen maar romans schrijven op basis van de zoete kanten van een persoon? Lijkt me eerlijk gezegd een beetje saai.
En zo eindigen we dan weer bij je laatste argument om op haar te vitten: haar drankprobleem. En daarmee speel je op de man (vrouw) en niet op de inhoud. Ik krijg het vermoeden dat je niet open staat voor haar werk (je kunt open staan voor iemands werk zonder het mooi te vinden), omdat ze een drankorgel is en bovendien ook nog onaangepast. En dat is waar ik Nederland nou zo klein in vind. ‘Kleinkariert’ zeggen ze in Duitsland zo mooi. De rijtjeshuis-met-gelijk-geknipte-hegjes-mentaliteit, die iedereen die een beetje afwijkt van de norm tot op het bot afkraakt. Welterusten Nederland.
Ik vind het jammer dat je bijna achteloos voorbijgaat aan het feit dat ze de laatste vijftien jaar nauwelijks iets van enige literaire betekenis heeft geproduceerd. Omgekeerd evenredig daarmee heeft ze des te meer lawaai gemaakt. Terecht? Mijnentwege in ieder geval niet, zeker niet als ik haar oogst over die periode vergelijk met auteurs als Grunberg, Enquist, Notenboom en Rosenboom, die nota bene wel stukken minder pretenties hebben en zich bij hun leest houden. Dat is het punt waar het wat mij betreft in mijn kritiek op mevrouw Palmen vooral om draait. Is ze nog in staat om haar talent te vertalen in aansprekend en kwalitatief hoogstaand werk of is ze gedoemd in de drank ten onder te gaan?
En dit nog terzijde. Het gebruik van een pseudoniem mag, maar vind ik wel flauw en maakt bepaald geen sterke indruk. Als je een goed verhaal hebt, wil je toch daar je eigen naam aan verbinden….?
Toevallig begin ik in het boek van Anna Enquist: “De Verdovers”.
Och Rob en elk argument wat je aandraagt is verspilde moeite bij zo’n dweepziek persoon als die Leve Palmen.
Het doet me trouwens denken aan de reacties bij Mack, een tijdje geleden, over een sportmevrouw, die een waterskiwonder was. Een ongeluk kreeg en de vergetelheid in gleed.
Daar was ook zo’n dweperd, die alle realiteit voorbij was.
Wie weet is het dezelfde persoon als onze Leve.
“Alleen maar samen met Mack doorzagen over haar alcoholprobleem is maar weinig verheffend.” Ho wacht even. Dat is de feiten verdraaien.
Ik weet niks van Connie Palmen, behalve dat ze bekend is van Ischa Meijer en Hans van Mierlo. En dat ze met een brabantse tongval praat en dat ze niet een heel erg innemende persoonlijkheid is.
Als ik weer eens tijd heb zal ik een boek van haar lezen. Dat zou toch moeten lukken. De enige twee boeken waar ik niet door kwam waren Mein Kampf en de intellectuele verleiding van F. Bolkestein. Alcohol kan leiden tot mooie zinnen, als je ze tenminste even naleest zodra je weer nuchter bent.
Ho, ho Mack, geen brabantse tongval, maar een onvervalste limburgse, wanneer het geen dubbele is.
met interesse de polemieken gelezen !! standpunt over litteraire kwaliteiten ??? heeft bespiegelaar niet, maar wel weet hij dat de blogger ROBSCHIMMERT een man is van beschaving en integriteit. Daar moeten we zuinig mee omgaan….