Het zou me niet aan moeten gaan en ik kan me inderdaad de vraag stellen waar ik me druk over maak. En toch doe ik het omdat ik het door mij gewraakte gedrag ten eerste nergens op vindt slaan, maar meer nog anderen daardoor gedupeerd zie worden. Maar bovenal getuigt het van een onmetelijke domheid, hoewel men anders wil doen voorkomen, en van een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Alsof ik dus een emmer leeg gooi. Maar het is dan ook niet niks, zoals zal blijken. Het gaat over mensen die nog niet eens de deur bij de huisarts plat lopen, maar wel hun omgeving teisteren met hun voortdurende klachten over een pijntje hier en een wondje daar. Waarmee ze een op de tien keer toch terecht komen bij de huisarts, van wie ze het verhaal braaf aanhoren, de daarvoor gestelde tijd uitzitten en een voorgeschreven recept meenemen om verder op te knappen. En daar zie je deze mensen vervolgens de fout ingaan en het spoor bijster raken. Want wat doen ze dan? Allereerst wordt op Google de informatie die tijdens het consult werd gegeven, de diagnose dus, aan de hand van wat steekwoorden gecheckt. Waarna hetzelfde gebeurt met de meegegeven medicijnen. De helft van dat eigen huiswerk zit er dan op omdat daarna het belrondje langs vrienden en kennissen nog moet plaats vinden.
Met daarbij natuurlijk de prioriteit voor de vriend of vriendin die eenzelfde ziektebeeld heeft en voor diegenen die iets met de gezondheidszorg van doen hebben en daardoor geacht worden in het bezit te zijn van deskundigheid en autoriteit. Nou, de uitkomst ligt voor de hand. De diagnose van de huisarts plus de voorgeschreven medicatie wordt voor kennisgeving aangenomen, waarna toch dat medicijn wordt genomen waar die vriendin met hetzelfde probleem zoveel baat bij bleek te hebben gehad. Zoals ook andere leefregels aan de laars worden gelapt omdat het gezag van een huisarts uiteraard in het niet zinkt bij de autoriteit, ervaring en kennis van zo’n kwebbelende koffiekrans. Waarmee zo’n consult plus de verstrekte medicijnen geen enkel effect hebben gehad, maar wel betaald moeten worden. Overweeg dan ook dat de huisarts in die verloren tien minuten zich nuttiger had kunnen maken in plaats van te spreken aan dovemansoren en het zal snel duidelijk zijn wat zo’n grap, die stommiteit wel kost en vooral als daar de factor x nog eens op losgelaten wordt. Want natuurlijk is dit geen incident, maar eerder regel, omdat het dagelijks wel honderden keren zo zal voorkomen, waardoor het totale bedrag dat verloren gaat door dit bezopen gedrag, wel eens in de tonnen, misschien wel miljoenen kan lopen. En mag ik mij misschien daar toch druk over maken?
robschimmert 
Ik sla nooit een doktersadvies in de wind. Ook niet helemaal handig.
Je ergens druk over maken of je ergens aan ergeren waar je niets aan kunt doen helpt niet, dus doe ik dat ook niet…
Dit is het ene uiterste, maar in het algemeen kan het ook geen kwaad zelf te blijven nadenken en soms ook andere informatiebronnen dan die van je arts te raadplegen. Het hangt ook wel van de arts af hoor.
Mijn moeder werd eens gevraagd of ze de volgende dag even langs wou komen, nadat ze de huisarts gemeld had dat ze weer dezelfde pijn had bij ademhalen als ze ooit eerder bij een longembolie had gehad. Dus mijn moeder deelde de arts mee dat dat haar leven kon kosten als ze gelijk had, je moet dan volkomen in rust blijven. Nu had ze toevallig geen gelijk, maar ze had eerder wel vijf van die embolieën overleefd, en was niet van plan die gok een zesde keer te nemen.