Eigenlijk is het me dit jaar nog dik meegevallen. Het lijkt er waarachtig op dat het Midden – en Klein Bedrijf weer wat bij zinnen is aan het komen. In tegenstelling tot voorgaande jaren toen de bomen nog tot in de hemel leken te groeien, heeft het zich dit jaar behoorlijk koest gehouden. Want noch in september noch in oktober heb ik ook maar een teken gezien van de naderende feestdagen, waar men in voorgaande jaren meestal er al vroeg bij was. Pepernoten in de etalages in september en kerstversiering op datzelfde moment in de tuincentra vormden geen uitzondering zoals mijn ergernis daarover ook regel was geworden. Dus hebben we dit jaar forse stappen voorwaarts, in de richting van de normaliteit, gemaakt, was mijn konklusie gisteren toen ik een kerstmarkt bij ons in het dorp binnenliep. Nog wel voor Sint Maarten en de elfde van de elfde, maar in ieder geval op de acceptabele termijn van zes, zeven weken voordat er echt sprake is van het Kerstfeest. Zodat het ook niet meer zo vloekt met onze beleving omdat we de zomer en ook de hogere temperaturen achter ons hebben gelaten, waardoor de negen graden die de thermometer aanwees, toch meer in lijn zijn met de aanwezigheid van zo’n Kerstmarkt, waar je als bezoeker immers de klanken van “Jingle bells” en “Stille nacht, heilige nacht” moet ondergaan.
Trouwens, voor de geloofwaardigheid en de acceptatie van zo’n Kerstmarkt is het sowieso toch handig als de bomen kaal zijn, een dikke sjaal nodig blijkt en de dagen zichtbaar korter worden. Wat het meteen gemakkelijker maakt om de uitgestalde bulk van kitsj te slikken, die namelijk bij de tijd van het jaar hoort en waarvan je weet dat ze passeert en weer terugkomt zonder ooit echt te veranderen. De mode, de waan van de dag gaat er in een vloek en een zucht aan voorbij met als gevolg dat de kerstballen dezelfde ballen zijn en zullen blijven en nog niet eens van kleur willen en kunnen verschieten, laat staan dat gebreide kerstballen ooit aanslaan zoals vanochtend ergens werd gesuggereerd. Mooi niet en nog niet misschien om de doodeenvoudige reden dat onze kerstboom de afschaduwing is van onze herinnering aan vroeger, de spiegel van het verleden welke wij die paar weken glanzend gepoetst willen zien. Met als gevolg dat er geen plek is voor nieuwtjes erin en rariteiten eraan. Alles blijft mooi bij het oude. Daarom was het goed om even op die Kerstmarkt te zijn om te zien dat alles nog precies zo is als een jaar geleden. Die zekerheid heb ik daar gelukkig weer gekregen en maakte mijn korte ronde dus nuttig, ook omdat ik dit corvee voor dit jaar weer heb geklaard.
Ik hoop voora dat ik dit jaar George Michaels ‘Last Christmas’ zal weten te vermijden.
Ik heb niets met Kerstmis. Ik geloof niet in een God of wat dan ook, dus ga niet een geboorte vieren. Met al dat eten wat de meesten doen.
En al die verheven gedachten zijn een week later weer vergeten. Ben altijd blij als het weer 27 december is.
We raken er uiteraard ook aan gewend…
Hier zag ik die pepernoten al wel in een vroeg stadium en het tuincentrum was er ook weer vroeg bij. Van kerstmarkten weet ik niets, daar kom ik niet uit vrije wil.
Het dwingende van het gezellige, vredige familiefeest, dat vind ik vreselijk. Het opgefokte en overdadige, waardoor, als alle glitter en glans en feestkleding weer opgeborgen is en we gelukkig weer normaal kunnen doen, wat dat ook is, we toch in een donker gat vallen. De week na kerst is het ergst. Maar kerst zelf is in alle opzichten kitch. Waar ik de kerstversiering nog wel verdraag, maar het nep familie gedoe niet.