Onze korfballers

In tegenstelling tot dezelfde prestatie van de Nederlandse bridgers en honkballers heeft het wereldkampioenschap dat de Nederlandse korfballers in het Oosten van China behaalden, mij nauwelijks van mijn plaats gekregen. Het deed mij weinig en ik kon er in feite helemaal niets mee, om verschillende redenen. Allereerst de vanzelfsprekendheid waarmee het gebeurde. Alsof het van het begin af aan als een verplicht nummer gold dat nu eenmaal moest uitgevoerd worden, maar waarvan de uitkomst al lang van tevoren vaststond in die sport die honderd jaar geleden door Nederlanders is uitgevonden en waarin nadien zo weinig is veranderd dat wij nog altijd heer en meester erin zijn. Wat uitsluitend betekent dat we ons werk slecht hebben gedaan en er dus geen serieus te nemen sport van hebben gemaakt met een wereldwijde dekking. Integendeel. Het is een marginaal verhaal gebleven waarin nauwelijks sprake is van enige competitie. Wat al opgemaakt kan worden uit het feit dat de finale van dit Wereldkampioenschap zijn voorspelde bezetting kreeg met Nederland tegen de vaste opponent België, tot welk land de verbreiding van het korfbal nog wel is gelukt. Zij het dat we onze Zuiderburen ook weer niet zo wijs hebben gemaakt dat zij ooit een kans kunnen maken op de wereldtitel.

Zo ook deze keer niet. Waardoor het bewijs van het provincialisme van de korfbalsport al half en half is geleverd, maar dat pas sluitend wordt als we zien welke landen hebben gestreden om de derde en de vierde plaats. Dat waren namelijk Taiwan en een deel van Spanje dat wonderlijk genoeg als onafhankelijk land aan dit wereldkampioenschap mee mocht doen, maar daarmee haast de twijfelachtige status van korfbal als topsport bevestigde. Want in welke sport is het gebeurd dat Catalonië onder eigen vlag mocht deelnemen? Bij mijn weten is het nog nooit vertoond, waarmee de korfbalwereld zich wel in een erg merkwaardige positie heeft gemanoevreerd en bij mij als vanzelf de vraag opkwam wat een wereldkampioenschap dan nog precies voorstelt als zulke fratsen worden uitgehaald om tot een volwaardige en ogenschijnlijk representatieve deelname te komen. Daarom en door de vanzelfsprekendheid van deze zoveelste wereldtitel kost het mij moeite om er een warm gevoel bij te krijgen. Wat verder jammer is voor onze korfballers, van wie ik voetstoots aanneem dat zij er hun stinkende best voor hebben gedaan..