Bewijs van goed gedrag

Als de nood hoog is, zijn de meest ridicule denkbeelden zo maar bespreekbaar en verzekerd van aandacht. Dat was zo en zal waarschijnlijk altijd zo blijven, moet ik uit eigen ervaring vaststellen. Er is in twintig, dertig jaar nog geen steek veranderd. Oude wijn verschijnt altijd weer in nieuwe zakken. Want mijn stomme verbazing van dik twintig jaar terug staat mij nog helder voor de geest toen een of andere slimmerik, hoewel in mijn ogen een onnozelaar, het ei van Columbus gevonden dacht te hebben om het steeds hoger oplopende ziekteverzuim adekwaat te kunnen bestrijden. In zijn visie paste het niet om verkeerd gedrag te straffen, maar schoot je stukken meer op met het belonen van mensen, die gewenst gedrag vertoonden. Wat konkreet betekende dat medewekers die in een bepaalde periode niet verzuimd hadden door ziekte, daarvoor een dag verlof geschonken dienden te krijgen. Ofwel het goede gedrag moest beloond te worden, was zijn aanbeveling, die mij in het verkeerde keelgat schoot. Want het leek dus nog altijd gekker te kunnen worden, omdat voor wat in mijn ogen gewoon gedrag was, schouderklopjes behoorden te worden gegeven. Wat normaal was, werd zo maar buitengewoon gevonden. Wat in feite een staat van machteloosheid zichtbaar maakte, alsof met zo’n absurd gebaar nog alleen gered kon worden wat er te redden viel en verder alle mogelijkheden waren uitgeput.

Zonderling dus, maar ook weer niet zo zonderling of de volgende variant op deze doodlopende straat in het oplossingsvermogen diende zich eergisteren weer aan bij monde van Clemens Meerts, lid voor de VVD van de Limburgse Provinciale Staten (foto). Hij kwam met het lumineuze idee om aan verkeersdeelnemers die gedurende een bepaalde periode geen proces – verbaal hadden gehad, een bonus uit te keren met als argument dat zij aldus de verkeersveiligheid hadden verhoogd. Krankjorem en te gek voor woorden deze dolle gedachte waarin mogelijk vergeten werd dat er duizenden en nog eens duizenden zijn die zich nooit of minimaal in het verkeer bewegen omdat zij bijvoorbeeld ziek of oud zijn. En die zouden dan ook aanspraak maken op zo’n bonus? Waarover Meerts zich verder niet liet horen. Wat ook niet hoeft te verbazen omdat hij het razend druk heeft met zijn adviesbureau dat zich erin heeft gespecialiseerd om verkeersboetes te controleren en aan te vechten met een kans op succes van 1 op 3. Waardoor zijn pleidooi wel een heel curieus verhaal wordt dat de indruk wekt van het mes dat aan verschillende kanten snijdt zonder dat direkt duidelijk wordt welke. Blijft ook hier weer staan dat het van de zotte blijft dat correct gedrag beloond moet worden. Zijn we dan, is mijn vraag, zo ver afgegleden dat zulk gedrag, dus normaal gedrag, als voorbeeld en daarmee als uitzondering aangemerkt moet worden?