De verbazing was dan wel groot en over de hele breedte van de Europese Unie kon men zijn oren niet geloven, maar aan de andere kant had men er op kunnen wachten en rekenen bij een land dat wel de bakermat is van onze democratie, waarvan de taal de bouwstenen heeft geleverd voor dat woord ‘democratie’, wat letterlijk de heerschappij van het volk betekent. Niets meer en niets minder. Dus lag het alleszins voor de hand dat die tien miljoen Grieken zich niet zo maar iets lieten inschudden door wat internationale instanties en een paar vreemde mogendheden, die in de veronderstelling leefden dat zij in dat land dat zich zo in de nesten had gewerkt, wel even de macht konden overnemen en daar aan de touwtjes mochten gaan trekken. Er was duidelijk buiten de waard gerekend en met een stompzinnige nonchalance is er voorbij gegaan aan het democratisch besef dat wel degelijk bij het Griekse volk leeft. Geen schijn van kans dat dat zich zo maar opzij laat zetten zonder de mond open te mogen doen over haar lot dat kennelijk door buitenstaanders kan worden bezegeld. Natuurlijk gaat dat zo maar niet in een land waar duizenden jaren geleden volksvergaderingen werden gehouden en elke deelnemer zijn stem mocht laten horen en gelden. Iets meer historisch besef had wel verwacht mogen worden van al die politici, economen, bankiers en andere hotemetoten die wel deden of ze Griekenland aan het helpen waren, maar drukker bleken met hun eigen economisch en financieel hachje.
Want daar was die hele steun – en reddingsoperatie om te doen. Om het vege lijf van Europa te redden. Dus met nul boodschap aan die tien miljoen Grieken die bij wijze van spreken geofferd werden ten behoeve van een groter belang en over de wijze waarop zij geslacht werden, ook nog eens niets te zeggen mochten hebben. Is het dan gek dat Papandreou zijn verantwoordelijkheid nam met zijn wens om het Griekse volk door middel van een referendum te raadplegen? Want uiteraard mag dat zijn lot in eigen hand nemen. Dat heet zelfbeschikkingsrecht, autonomie, souvereiniteit en vormt de kern van de democratie. Welk grondrecht Europa even vergeten was omdat ze zo graag met grote stappen snel thuis wilde zijn vanwege haar welbegrepen eigenbelang en met de steun die daarom aan die Grieken werd gegeven, die verder het zwijgen ertoe moesten doen. Wat dan de tegenprestatie moest vormen voor zoveel generositeit, was men nagenoeg unaniem van mening, behalve dan die ene Griek met de naam Papandreou die zijn verantwoordelijkheid jegens zijn volk en haar geschiedenis nam en nota bene daarom door Europa voor gek werd versleten. Alsof democratie voor even irrelevant was geworden en niet goed van pas kwam…..
robschimmert 
De Grieken hebben nu de keus tussen dit reddingsplan of failliet gaan. Ik hoop voor ze dat ze dat beseffen.
Ze hebben de keus in elk geval om dat democratisch recht uit te oefenen. En daar heeft Papandreou voor gestaan. Waarvoor hij alle lof verdient.
Mwah, je kunt het ook zo zien dat hij het de bevolking voorlegt om voor zichzelf steun te creeren.
Papandreou begint zijn referendumkeutel al in te trekken.
Mooi verwoord en in een “normale” wereld zou het ook nog eens allemaal kloppen. Maar helaas …… in de volkomen op hol geslagen wereld van 2011 wordt jouw betoog niet meer dan een verhaal, wat meesmuilend wordt gelezen. Want hoewel het je lukt zowel de spijker op zijn kop te slaan als de plank volledig te missen blijft helaas dat laatste over. En dat vind ik oprecht jammer, want ik had graag gewild dat het vanuit die “normale” wereld recht overeind was gebleven.