De kwistige overheid

Als het om nieuwigheden of vernieuwingen gaat bij overheidsdiensten, is het eerste dat daarbij altijd opvalt, het gebrek aan maatvoering. Het schijnt altijd te moeten doorschieten zonder dat ergens nog de vraag wordt gesteld wie dat eigenlijk per saldo moet betalen. Bijna ongegeneerd en met onverholen trots krijg je te lezen of te horen welke bakken geld er nu weer tegenaan gegooid worden om toch vooral bij de tijd te blijven en de klant zo meer terwille en van dienst te zijn. En wat moet je dan nog als burger te melden hebben als het allemaal bedoeld is voor je eigen bestwil? Je zou nauwelijks durven bij de hoge toon die vaker bij zo’n aankondiging wordt aangeslagen. Zoals bijvoorbeeld bij dat verhaal van de politie Limburg – Zuid welke voor het bedrag van dik 120.000 euro, ja, het staat er echt, 120.000 euro, alle 132 wijkagenten de komende maanden aan het twitteren wil krijgen. Want het blijkt alleen maar winst op te leveren als geloof wordt gehecht aan alle geluiden die de korpsleiding natuurlijk driftig opvoert om haar initiatief te voorzien van een gedegen onderbouwing en van de volle steun uit de praktijk. Prachtig is het natuurlijk dat de dienders thuis al hun e – mails van het werk checken. Dat levert alleen maar tijdwinst op, luidt de bijna kinderlijke redenering als de hand van het management zo snel gevuld blijkt. En het kan niet op met de pret van alle voordelen en meevallers.

Zo is er die agent die opmerkt dat hij tijdens de surveillanceritten meer bezig is met de informatieverwerking via de smartphone dan dat hij nog werkeloos wat in het rond kijkt. Hoewel ik dan als argeloze burger geneigd ben om te zeggen dat surveilleren daarvoor toch bedoeld is en het ook bijna letterlijk betekent. Maar dan ben ik natuurlijk de kniesoor die het juiste gevoel voor de sociale media mist. In tegenstelling tot een andere wijkagent die merkt dat hij opeens veel eenvoudiger jongeren kan bereiken, omdat die via Twitter zoveel meer en vlotter praten omdat de drempel voor hen daar beduidend lager is. En het kon ook niet uitblijven dat het juist laagdrempeligheid is die de burger er sneller toe brengt om tips en aanwijzingen via Twitter naar de politie door te leiden, zoals de Maastrichtse praktijk al een paar keer heeft uitgewezen. Waardoor je als burger, als leek weer met de mond vol tanden staat en niets anders dan dat het wel zal, kunt bedenken bij het zoveelste geldverkwistende experiment dat door een overheidsdienst wordt opgestart. Met de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat het ook wel een stille dood zal sterven zonder dat iemand er nog wat van hoort. Op zijn hoogst die enkele accountant die op die 120.000 euro stuit die ook in rook is opgegaan en waarvoor de korpsleiding wordt gedechargeerd, dus ook voor de vanzelfsprekendheid waarmee ze verder ongecontroleerd ons geld, mijn geld naar de bliksem heeft geholpen. Of is deze clou net iets te populistisch?

Advertentie