Adam Maher

Hij oogt als een breekbare jongen die fysiek nog weinig gewicht in de schaal legt. Niettemin heeft hij het met zijn net 18 jaar in zich om de sensatie van het lopend eredivisieseizoen te worden. Hij was mij nog nooit opgevallen afgezien van het feit dat ik zijn naam wel eens in een verslag van een wedstrijd van AZ was tegengekomen. De eerste keer dat ik Adam Maher in levende lijve mocht zien spelen, was in de recente topper Ajax – AZ in de Amsterdam Arena, waar hij met zijn spelinzicht, balbehandeling en overzicht het stadion stil kreeg. De wijze waarop hij met passes strooide, de linies van zijn team verbond en het daarmee tegelijk bij de hand nam om de wedstrijd te beheersen, verried zijn grote talent, wat door die 50.000 Ajax – aanhangers collectief ook werd opgemerkt. Het middenveld was voor dat breekbare mannetje dat nota bene ook nog uit de achtertuin van Amsterdam bleek te komen, woonachtig als hij in Diemen is, maar zijn kans had gekregen en gegrepen in Alkmaar. Een duidelijke misser van Ajax met zijn roemrijke opleiding waarvan de produkten het die bewuste middag enkele weken geleden zwart voor de ogen werd door het verbluffende spel van Adam Maher, die Marokkaanse knul die bij toeval in Marokko geboren is omdat zijn moeder hoogzwanger daar op vakantie was.

Voor het overige beweert hij alleen maar heimwee te kennen naar zijn woonplaats Diemen en te verlangen naar Barcelona, naar de club van die naam die in het mooiste stadion ter wereld speelt, Nou Camp, waarop hij dan ook zijn ambitie richt en waar hij zijn grote voorbeeld Ibrahim Afellay wil volgen om met hem in de nabijheid van zijn idolen Xavi en Iniesta te mogen verkeren. Dat hij die ambitie verwezenlijkt, staat voor mij zo vast als een huis na die eerste kennismaking met hem, die de weken nadien alleen maar een bevestiging kreeg door zijn dominante en intelligente spel in verschillende wedstrijden. Met als bekroning die fraaie en beslissende goal van zijn voet gisterenmiddag tegen Heracles in Almelo. Een kwestie van wat kappen en draaien, noemde hij het, waar de neutrale toeschouwer verbluft naar heeft moeten zitten kijken en het meer als een teken van zijn ongelooflijk talent zal hebben ervaren, de vanzelfsprekendheid van die complexe scorende handeling. Met als overblijvende vraag hoe lang het nog duurt voordat hij een telefoontje van Bert van Marwijk krijgt. Want het zal toch niet gebeuren dat deze groeibriljant de kans krijgt om voor Marokko te gaan schitteren? Dat wij voetballiefhebbers daar met zijn allen vierkant voor gaan liggen.

Advertentie