Het zal niemand verbazen dat commercials mij totaal niet interesseren. De reclameblokken zijn aan mij niet besteed en dus van mijn gezichtspunt uit gezien gewoon weggegooid geld. Er moet wel een heel bijzondere boodschap langs komen, wil die mijn aandacht trekken of mij zover krijgen dat ik er rechtop voor ga zitten. Misschien een enkele keer in het jaar gebeurt dat en dan verdient het zeker een bijzondere vermelding. Gisteren is mij dat dus overkomen, kwam er een commercial via het tv-scherm bij ons binnen die ons echt en meteen bij de kladden vatte. Hoewel commercial niet de juiste benaming ervoor was, omdat dat toch een winstoogmerk veronderstelt. Waar dus geen sprake van was met deze boodschap die daardoor, kun je haast zeggen, des te confronterender oogde, ook vanwege het ontbreken van elk effectbejag. Want het verhaal waar het om ging, de strijd tegen de dodelijke spierziekte ALS (Amyotrofische Lateraal Sclerose), werd namelijk zonder omhaal en vlakaf verteld en ingesproken, zij het met een duidelijke climax die als een bom insloeg, althans bij ons wel, op het moment dat de boodschap werd afgerond met het verzoek om een geldelijke bijdrage ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek, waarvan velen die in de toekomst aan ALS zouden lijden, nog konden profiteren.
Waarna de spreekster die in beeld was, besloot dat zo’n donatie niet voor haarzelf bestemd was, dat zij er niets aan had omdat zij inmiddels al was overleden nadat drie jaar daarvoor de diagnose van ALS bij haar was vastgesteld. Met stomheid was ik geslagen, maar nog veel meer onder de indruk van deze commercial die zomaar weggestopt was in een STER – blok, maar er wel meteen uitsprong door de stem en het gezicht van Conny Deenik uit het Noord-Hollandse Huizen. Zij stierf in mei 2011 op 61 – jarige leeftijd en maakte zo van haar heengaan een statement dat ik tenminste nooit meer zal vergeten en dat zonder twijfel nog vaker en bij velen een onuitwisbare indruk zal achterlaten omdat het deel uitmaakt van de opvallende en indringende campagne die de Stichting ALS voert om aan deze agressieve en dodelijke ziekte veel meer bekendheid te geven. Met deze Conny Deenik als het gezicht, waarvan ik zo onder de indruk ben dat ik haar toch nog graag een plaats gun in mijn portret van de dag.
Niet alleen Conny, maar ook andere getroffenen komen in de spots voor. Het doet je wat…
Mjah. Niet gezien, die advert. Maar ik weet het niet altijd zo goed met zulke dingen.
Met alle respect, maar ALS is helemaal niet zo onbekend hoor. Alleen maar tamelijk zeldzaam. En er hebben wel degelijk ook BN’ers ALS gekregen (zij schreef namelijk bozig op haar website iets als: ‘moet er soms eerst een BN’er ALS krijgen voordat men meer voor ‘ons’ gaat doen?’). Als ze een andere progressieve aandoening had gekregen was ze waarschijnlijk verongelijkterig op de barricaden gegaan voor DIE aandoening, had ze zichzelf DAARmee geexhibitioneerd en had ze DIE medepatienten ‘soulmates’ genoemd. Ze krijgt een zeldzame en onherroepelijk fatale aandoening en dat is vreselijk, maar ze doet bijna of het iemands schuld is dat zij lijdt (even afgezien van de vreselijke bureaucratische toestanden die je als hulpbehoevende inderdaad tegenkomt en afgezien van het feit dat velen voor lijden de ogen sluiten, maar dat probleem is niet specifiek voor ALS en zij deed het voordat ze ziek werd zelf ook; de ziekten verdringen zich bovendien om de aandacht van het publiek).
Nou ja, het zal haar voorheen toch best verwende leven zin hebben gegeven in die laatste invaliderende jaren. Maar dit hier (link) schijnt mij dan toch weer van een heel ander kaliber toe. Hier is wel sprake van schuld, die te voorkomen is en wordt een zeer terecht appel op mensen gedaan: