Ik vind het een veeg teken dat de rol en de stijl van Job Cohen nu al maanden aaneen een belangrijk onderwerp vormt in het Nederlandse politieke debat. Waarbij het zover is gekomen dat het geschamper daarover intussen ook al te horen is in de geledingen van zijn eigen partij. Te gek voor woorden dat daarover een discussie kon ontstaan met alle gevolgen voor het zelfbeeld en het zelfvertrouwen van de PvdA. Hoe diep kan men zinken en hoe ver kan men verwijderd raken van de standaards en normen die tot voor kort als algemeen gangbaar golden in het intermenselijk verkeer. Want daar was en is Cohen wel een toonbeeld van en dus het beste ijzer dat de sociaal-democraten in het vuur konden hebben om een prominente positie in de politiek, in het bestuur van het land te behouden. Maar er werd daarbij duidelijk buiten de waard gerekend, geen acht geslagen op de tijdgeest die een verandering in waarden, om niet te zeggen een vervaging van normen liet zien met als gevolg dat menigeen wel de weg kwijt moest raken en het niet meer wist, zoals dus ook Job Cohen, die meteen het grootste slachtoffer werd. De kentering in het maatschappelijk tij keerde zich met volle kracht tegen hem.
Met zijn volgehouden stijl werd hij, toonbeeld van beschaving, het onderwerp van spot en op het schild geheven als het watje, de slapjanus, op wie je door zijn aarzeling en onzekerheid in deze lastige tijd niet meer kon bouwen. Een grote mond, de schrille toon, de open deur en een aaneenrijging van one-liners zijn op dit moment de ware garantie geworden om aandacht te krijgen van de media die zich meer en meer opwerpen als het oor, het oog en de stem van de grote massa, die geen behoefte heeft aan een verhaal met nuance. Hoekpunten, uitroeptekens en hoofdletters volstaan om de boodschap te doen landen bij het publiek, dat weinig tijd en geduld heeft om een mening te kunnen vormen. Jammer dus voor Job Cohen, die met al zijn inhoud en bagage blijkbaar niet aanslaat in een tijd waarin het allemaal in allerijl en met de meeste vaart moet gaan en vaker achteraf pas wordt nagedacht. Waardoor de vraag meer dan gewettigd is of Cohen zijn huik naar die nieuwe maatschappelijke wind moet laten hangen of onverstoorbaar zijn eigen gang moet gaan in afwachting van of misschien wel met de hoop op betere tijden. Wat mij betreft dus wel dit laatste omdat er best behoefte is aan een baken van rust en beschaving, waarvan hij bij uitstek het toonbeeld is.
robschimmert 
Dat ontstaat vanzelf als je geen verweer hebt tegen figuren zoals Wilders, en je jezelf naar de slagbank laat leiden. En oppositie voeren doet hij ook al niet…
Ik ben het helemaal met je eens, voorzover het de mens Cohen betreft. Maar deel je de steeds vaker gehoorde mening niet, dat beschaving en politiek niet zo lekker meer klikken?
Als je het accent legt op ‘niet meer’ ben ik het volmondig met je eens.
Helaas vond ik bij aantreden dat Wouter Bos een foute beslissing nam om plaats te maken voor Job Cohen. Dwz ik ben nog steeds de mening toegdaan dat Bos dit zo bedacht heeft. 4 jaar eerder wilde hij ook dat Cohen premier zou worden. En deze keer kwam Bos met de smoes dat hij er na 8 jaar geen zin meer in had en kwam ‘zomaar’ Job Cohen. Ik vroeg me toen al af of Job Cohen het als premier goed zou doen, maar hij haalde het net niet. Erg handig met onderhandelen was de PvdA evenmin. Geen idee of dat de onervarenheid van Cohen op dat gebied was, zulke coalitie-spelletjes spelen zich helaas achter gesloten deuren af.
Maar ik wist wel zeker dat Cohen niet geschikt was voor de oppositie. Leers een andere gewaardeerde burgemeester zou dat ook niet zijn net zo min als Opstelten. Als je eenmaal kapitein bent geweest van een grote stad, dan is de stap terug naar straatvechter in de 2e kamer vrijwel niet te doen. En hoe je het ook wend of keert, het publiek pikt het niet als Cohen zich na een gerespecteerde burrie gaat gedragen als een straatvechter. Kan gewoon niet. Helaas pinkdaas.
En nu na een jaar ‘oppositie’ begint zich dat te wreken. Hij heeft nog aardig standgehouden, maar wordt nu afgerekend op de slechte peilingen. En dat komt uit zijn eigen partij. De mensen die daar zitten zijn bang om hun baan te verliezen door het leiderschap van Cohen. Ploumen begon daar publiekelijk mee, maar eerder zal er al vaak intern over gesproken zijn.
En dat alles heeft wat mij betreft dus weinig met de tijdgeest te maken. Cohen mist gewoon de kwaliteiten voor een oppositieleider. Sterker nog Hij wordt op dat punt links en rechts ingehaald door Pechthold en Roemer die in de peilingen flink stijgen. En hebben die 2 dan geen last van de tijdgeest? 🙂
En ja, Bos zou moeten terugkomen. Hij is slimmer en flexibeler. Alleen dorst ie geen premier te worden en dacht ie een slimme zet te doen met Cohen. Duidelijk een flinke inschattingsfout. Kan de beste overkomen. Zo hebben Kok en Lubbers ook ooit waardeloze opvolgers naar voren geschoven.
Ja, maar Bos stond ook maar op 16 zetels in de peilingen, die was de greep op zijn electoraat ook kwijt. Met Cohen hebben ze toch nog 31 zetels gehaald.
@Laurent; Klopt deels. Bos was te druk bezig met ministertje spelen en te weinig met het vergaren van stemmen. Toch kwam de opmars onder Bos. In de laatste 2 weken steeg de PvdA naar 26. Toen bekend werd dat Cohen zou komen kwamen er met moeite nog maar 4 zetels bij. Zelf denk ik dat bij Bos niet alleen die 4 zetels er ook bij gekomen zouden zijn, maar dat die stijging zich verder zou doorzetten. Zijn manier van bankenreddertje spelen wierp uitendelijk redelijk veel vruchten af. Dat het later stokte had duidelijk met het publieke gestuntel van Cohen te maken.