Macchiavelli in Roermond

Het is bijna te ongelooflijk voor woorden dat het nog zo lang heeft stand kunnen houden en nu eindelijk boven tafel is getrokken door Dagblad de Limburger. Hoewel dat ook weer niet zo verwonderlijk is omdat de man in de straat in Roermond al tien, twintig jaar terug zijn ogen niet kon geloven bij de staaltjes van machts- en vriendjespolitiek die in die gemeente ten beste werden gegeven, met VVD’er Jos van Rey als stralend middelpunt. Want die had daar wel alle touwtjes in handen en deelde de lakens pontificaal uit. Met ongekend succes terwijl de hele gemeente sprakeloos toekeek hoe hij mateloos zijn gang bleef gaan met als lijfspreuk: “Wie doet me wat?” En het hield ook niet op. Succes bracht volgend succes teweeg. Macht creëerde macht. Bleef uiteraard getekend Jos van Rey, die wethouder in Roermond werd en nog altijd is, tegelijk zitting had en heeft in Provinciale Staten en het Eerste Kamerwerk er sinds kort ook nog even bij doet. Een ware duivelskunstenaar die Jos, die nog niet eens de Mulo heeft afgemaakt, maar goed aan de weet is gekomen waar Abraham de mosterd haalt. Hoe kon hij anders eigenaar worden van negentien vastgoedobjecten in zijn Roermond? En hoe kreeg hij het voor elkaar om aanmerkelijke belangen te verwerven in een flink aantal panden in de gemeente waar hij wethouder is? Ja, met zijn vastgoedbv die hij toch op afstand zou moeten hebben geplaatst. Maar het wordt allemaal nog veel vreemder als blijkt dat die van Rey dik bevriend is met een grote speler op de Roermondse vastgoedmarkt, ene Piet van Pol, in wiens villa in St. Tropez hij de afgelopen vijf, zes jaar zeker vijftien keer een vakantie heeft doorgebracht.

Verdacht of puur toeval? Wat onwaarschijnlijk lijkt als diezelfde Piet en Jos vaker samen zijn gesignaleerd op vastgoedbeurzen o.a in München, in welke laatste plaats onze Roermondse Macchiavelli zijn maatje Piet een paar keer aan het ziekbed bezocht. En hun gezamenlijk verschijnen in Lourdes, tot twee keer toe, zal alleen zijn bedoeld om de genade van de Heilige Maagd af te smeken over alle mooie en spannende plannetjes die beide heren nog in petto hadden. Levert dit al een opmerkelijk tableau op waarop van Rey schittert, de echte dimensie, de diepte dus, krijgt de hele tekening door de wetenschap dat hij als wethouder in zijn portefeuille Economische Zaken, Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft en dat ook al weer twaalf jaar aan een stuk. Gekke Henkie die nog gelooft dat de ene hand niet de andere wast en dat er dus geen sprake zou zijn van belangenverstrengeling, wat diezelfde van Rey en zijn maatjes in het gemeentebestuur dus bij hoog en bij laag beweerden om het tij nog te keren. Maar de soep werd deze keer toch heter gegeten dan hij was opgediend. De smoesjes werden niet meer door de publieke opinie geslikt. Het monster dat hij eens had gebaard en zo lang gekoesterd, lustte hem kennelijk rauw en smeerde hem een onderzoek aan de broek, dat wel eens het eind van zijn glorietijd zal kunnen inluiden. En volkomen terecht.

Advertentie