De humbug van de Bijenkorf

Het is wat mij betreft het evenement – want hoe moet ik het anders noemen? – waar de schaamteloosheid ongegeneerd vanaf druipt. De hebzucht wordt nagenoeg gekroond en half en half tot grootste deugd verheven tijdens de drie laatse dagen van september, ieder jaar. Alsof er ook nog reikhalzend naar uitgekeken wordt, alsof mensen dan het slechtste in zich dan vrij baan mogen geven, omdat de Bijenkorf dat zo wil en verordonneert. Dat is de teneur van de campagnes die dat warenhuis voorafgaand aan haar drie dolle, dwaze dagen voert, die Nederland bijna worden ingepeperd en degene die daar niet voor door de knieën gaat, haast met een schuldgevoel belast. Omdat je, zo luidt de suggestie, wel de grootst mogelijke sukkel moet zijn als je zulke evidente voordeeltjes laat lopen en dus een dief van je eigen portemonnee wordt. Waarbij gemakshalve even niet wordt vermeld dat die winst te behalen valt met de kortingen op prullaria die de Bijenkorf de voorgaande twaalf maanden niet aan de straatstenen kwijt kon en nu wel moet dumpen om een nieuw seizoen met een schone lei te kunnen beginnen.

Zo werkt dat marketingmechanisme ongeveer dat brutaal en onbeschoft appeleert aan de elementaire basisbehoeften van mensen, waarvan de hebzucht de sublimatie is en tegelijk ook de motor van alle vormen van koopgedrag. Voeg daar de wetenschap aan toe dat de mens een sociaal wezen is en dus ook graag bij een groep wil horen en het is voor de reclameboys van de Bijenkorf een fluitje van een cent om daar ook nog eens op in te spelen en die sentimenten tegelijk aan te wakkeren. Neem verder de factor mee dat het behalen van voordeeltjes toch wordt ervaren als een persoonlijke overwinning, als het bewijs van slimheid, waarmee men zich kan onderscheiden en de gekte, de bijna massa-hysterie is verklaard die zich jaarlijks afwikkelt rond die drie dolle, dwaze dagen van de Bijenkorf die feitelijk dus nergens over gaan en als humbug in hoofdletters geschreven behoren te worden. Met toch als meest betreurenswaardige feit die vele honderdduizenden die met hun open ogen in de val van het consumentisme trappen.

Advertentie

Over robschimmert

een senior met een brede belangstelling en een sterke maatschappelijke betrokkenheid, die daaraan op schrift en in de vorm van een weblog vooral uitdrukking wil geven.
Dit bericht werd geplaatst in Samenleving en getagged met , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

5 reacties op De humbug van de Bijenkorf

  1. Sjoerd zegt:

    Oftewel we krijgen waar we om vragen, anders waren ze allang failliet geweest…

  2. Frankie zegt:

    Volgens mij klim jij elk jaar in de pen om over de dolle dwaze dagen van de Bijenkorf te foeteren. Telkens in iets andere bewoordingen, maar de boodschap is dezelfde. Hun jaarlijkse uitverkoop maakt ook jou kennelijk doldwaas. Jammer dat ik het niet kan terugzoeken op je oude web-log, om te bewijzen dat het zo is.

  3. robschimmert zegt:

    Overdrijven is ook een kunst. Want maak van dat “elk jaar” maar “een keer eerder” en je kon wel eens gelijk hebben. Maar dan praten we wel over twee of drie jaar geleden. Nou en, zou ik zeggen, ben je dan doldwaas, als je je mening en je boodschap een keertje herhaalt? Hou het alsjeblieft wel een beetje groot en ga geen spijkers op laag water zoeken.

  4. Frankie zegt:

    Het was niet vervelend bedoeld.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s